"Są, więc strzelające do siebie gangi (w niektórych przywódczą rolę pełnią kobiety), sfałszowane testamenty dla zdobycia wartościowych kamienic, lekarze oskarżeni na skutek intrygi politycznej - mieli być egzemplifikacją korupcji szerzącej się w tym środowisku. Jest zabójstwo młodej wykształconej 'singelki", która przeniosła się do Warszawy z małej miejscowości, aby zrobić karierę (i zrobiła ją), ale była samotna i szukała znajomości na portalu internetowym, dramatyczne, głośne na całą Polskę świadome utopienie małego dziecka w Wiśle. Są korupcyjne przestępstwa wysokich urzędników ministerialnych szufladkowane w sądzie jako tzw. sprawy białych kołnierzyków.”
Autorce bez wątpienia należą się wielkie brawa za ogrom pracy, którą wykonała, bowiem trzeba było zapoznać się z aktami niejednokrotnie pewnie wielotomowymi. Obecność na sali rozpraw pomogła w wychwyceniu niuansów w zachowaniach oskarżonych, prawników, sędziów. Czytelnik jest świadomy charakteru relacji i wzajemnych stosunków pozytywnych czy też w przeważającej większości negatywnych. Atmosfera tamtych dni została odtworzona 100%. Podobał mi się fakt, że w przypadku głośnych przestępstw jak np. utopienie małego dziecka w Wiśle autorka odnosi się do doniesień medialnych, szukaniu sensacji w celu zapełnienia kolumny w gazecie by później szybko zapomnieć jeśli tylko proces będzie się dłużył. Cieszy fakt, że terminy prawnicze ograniczono do minimum przez to język jest prosty i nie ma problemów ze zrozumieniem.
Doskonałym zwieńczeniem książki jest dyskusja pomiędzy sędzią i psychologiem-biegłym sądowym. Rozmawiają o zmianie ustroju i o tym jak on wpłynął na społeczeństwo, o mediach, o politykach, którzy uważają, że znają się na wszystkim i mają prawo mówić lekarzom jak mają leczyć pedofilii a wszystko to w celu propagandy.
Mówiąc krótko: Polecam.
0 komentarzy:
Prześlij komentarz