Tym razem stało się to za sprawą bardzo udanego debiutu Sylwii Drożdżyk. „Identyfikatory” to zbiór opowiadań, mniej lub bardziej surrealistycznych. Pisze w sposób lekki, przystępny, inteligentny, niekiedy zabawny, zawsze zaś ironiczny.
Poruszany zostaje modny na przestrzeni ostatnich dni temat wykluczenia jak i samotności, obłudy, manipulacji.
W mojej pamięci najbardziej utkwiło opowiadanie „ Pociąg donikąd”, gdzie za metaforę ludzkiego życia posłużył autorce pociąg. Zatrzyma się dopiero wtedy, gdy znajdzie sens/odpowiednią stację w przeciwnym razie będzie stale jechał a My nie zobaczymy pięknych widoków za oknem.
Opowiadania mają to do siebie, że nigdy nie są równomierne. Tak też stało się i w tym przypadku. Są mniej i bardziej trafne, dłuższe i krótsze. Przyznam się, że mnie podobały się tylko te, których puentę zrozumiałam, czyli większość. :-)
Warto przeczytać i przekonać się samemu. Polecam.
